Δεν είμαι.

Δεν είμαι πια εγώ αυτός που θα πολεμήσετε!

Το κάνετε καιρό τώρα, με σκοτώσατε ξανά,

Εκεί στον δρόμο που ανέμελος περνούσα.

Το κουφάρι μου το μάζεψα μόνος μου,

ματωμένο με πολλές σφαίρες, με μαχαιριές που βαθιές ακόμα με πονάνε,

Ότι πιο εύκολο για τον καθένα, να πονέσει το θύμα,

Εκείνον τον φίλο, εκείνη την σχέση, εκείνον τέλος πάντων…

Δεν ξέρω  πως στα κομμάτια με βρήκατε πάλι εδώ!

Κουρελή και πεταμένο, όρθιο όμως να παλεύω με τις στάχτες και τις μαχαίρες

Με το μάτι να κοιτά τον θάνατο που έρχεται,

που τον φέρεται εσείς πάλι εδώ,

μπροστά μου.

Σας κρύφτηκα καλά κουφάλες, με χάσατε, αλλά έξυπνοι εσείς

Με βρήκατε πάλι στον δρόμο σας.

Άντε λοιπόν αρχίστε, τι  περιμένετε?

Ιδία τα κόλπα σας πάλι, σας βαρέθηκα, σας σιχαίνομαι ρε σεις,

Ύπουλα λαμόγια της ζωής μου!!!!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Trip73p 26/3/2011