Κλεμένες Ιδέες

Καταγγέλλω ένα τηλέφωνο.

Πάνω στο τραπέζι, 

η λάμπα

Δίπλα ο καφές,

Στο δωμάτιο καπνός…

Μες στην καρδιά μου και γύρω από το μυαλό μου,

Κλεμμένα μυνήματα,

Προδίδουν εμένα.

Χρυσός σταυρός ανατέλλει στην δύση.

Αμμοάνθρωπος με ρολόι.

Με μαύρο μελάνι, 

ερείπια από στάχτη τσιγάρου.

Σε αντίθετο μονόδρομο η αναμονή κρατά το χέρι μου.

Εφιάλτης που παίζεται καθημερινά.

Η κόλαση,

Ένα όργιο φαντασίας με τον υπόκοσμο…

Ένας ψίθυρος.

Καλώς ήρθες στον θάνατό σου!

Τεντωμένα νεύρα.

Γράψαμε πολλούς, 

φτύσαμε πολλούς, 

αγαπήσαμε λίγους.

Το τρίγωνο αιώρητε  και πάλι στον αέρα

Τα συνθήματα στους τοίχους… εξαϋλώνονται

Συνθλίβουν το μυαλό μου.

Ποτέ δεν ήμουν εγώ, 

ποτέ δεν γνώρισα τον εαυτό μου.

Ξέρω όμως τι ζητώ από την ζωή.

Η ιδέα που στριφογυρίζει στο μυαλό…

Τελικά είμαι εγώ!

Ανθρωπιά με καρφιά τρυπά την φαντασία.

Πίσω μου δεν άφησα τίποτα.

Ούτε καν ερείπια.

Αυτό που ήθελαν να γίνω δεν έγινα.

Και η γη έγινε ο θρόνος μου.

Όπου αφήνω την ψυχή μου.

Η Αλίκη δεν πήγε ποτέ στην χώρα των θαυμάτων.

Το ξέθαψα,απο τα παλία μου.

 Trip73p

07.10.2011