Σαν να ξυπνώ μες στην καταχνιά.
Μικρά φώτα πέρα,
Στις παρυφές του βουνού,
Τρεμοπαίζουν ακόμα.
Είμαι κουρασμένος από την μάχη μου.
Και σήμερα.
Τρέμει το κορμί μου σε τούτη την αύρα.
Παγώνει επάνω μου το αίμα που κυλά από τις πληγές μου.
Είμαι σε άλλο χρόνο πάλι.
Οι εσωτερικές αναζητήσεις με έφεραν στο μυθικό σου βασίλειο.
Πρέπει να σε βρω!
Μαζεύω ότι βρω από τα πεταμένα όπλα γύρω μου.
βάζω σπαθί στο θηκάρι μου.
Ξέρω πως είσαι κάπου εδώ.
Μυρίζω τα ίχνη,
στο χιλιοπατημένο χορτάρι.
Πρέπει να μπω στο δάσος.
Πρέπει να σε βρω!
Ψηλά δέντρα, τοίχος τεράστιος.
Χαραγματιά, φανερώνει στο πλάι μονοπάτι.
Πόση ώρα περπατούσα;
φλόγα στα μάτια
σκέψη καρφωμένη στο μυαλό.
Ένστικτο.
Κάποιο νυχτόβιο πλάσμα μπροστά μου.
Με χώνει στο δάσος.
Ακολουθώ.
Ξημερώνει αργά, δεν βλέπω άστρα.
Ψηλά δέντρα με σκιάζουν.
Ακίδες θάμνων σκίζουν τα ρούχα.
Ξέρω ότι είσαι εκεί, κάπου εκεί.
Δεν ήρθα τυχαία να σε βρω.
Κάτι με καθοδήγει εδώ.
Τα δέντρα πνίγουν την ανάσα.
δύσβατα μονοπάτια χάνονται στο χώμα.
Το χέρι βάρυνε, παλεύω με κλαδιά.
δέντρα θέλουν να εμποδίσουν το σπαθί μου.
Κούραση με καταβάλει.
Ζαλίζομαι.
πέφτω στο χώμα.
…
Τρομάζω.
Το θέλω μου πρέπει να σε βρει.
Στο στόμα μου γεύση περίεργη.
Ανοίγω μάτια,
κοιτώ το χώμα.
Ανοίγουν τα κλαδιά όπως σηκώνομαι αργά.
Άσπρο, λεπτό φως τριγύρω.
Δεν κρυώνω πια από την ομίχλη.
Αίσθημα να πάω μπροστά.
Βαδίζω.
Ακούω τις πέτρες να αλλάζουν σχήμα κάθε τόσο.
Να φτιάχνουν το μονοπάτι μου.
Πλησιάζω σε σένα!
Τώρα το ξέρω.
Η επιθυμία μου κορυφώνεται.
Ξέρω ότι είσαι εκεί.
Κάπου εκεί, με περιμένεις.
Θα σε βρω!
Ανηφορίζω τον δασύ λόφο!
Κούραση που η επιθυμία την μειώνει.
Γύρω δέντρα, ψηλά!
Άγρια, ικανά να κρύψουν την καλύτερη ομορφιά.
Τον μυστικό θησαυρό.
Φως!
Στην μέση,
Τετράγωνη, λεία, μαύρη πέτρα.
Γρανίτης που καίει από μέσα.
Μωσαϊκό ολούθε ξεχωρίζει ανάμεσα απ τα δέντρα.
Εδώ δεν υπάρχει ομίχλη.
Ούτε μέρα.
Ούτε νύχτα.
Λάμπει μόνο ένα διάχυτο φως!
Αφήνω το σπαθί να πέσει από το χέρι.
Πλησιάζω στο βράχο, γονατίζω μπροστά σου.
Στον απλό σου θρόνο.
Κάθεσαι εκεί!
Είσαι εκεί!
Με το ήρεμο σου βλέμμα.
Τυλιγμένη στα μαύρα σου δερμάτινα ενδύματα
Που σαν φίδια καλύπτουν σε πονηρά σημεία το κορμί σου.
Σμιλεύουν τους μύρου σου,
Το στήθος σου…
Κάνεις στην άκρη το τεράστιο θηκάρι σου.
Λάμπει μέσα του το σπαθί σου.
Στα πόδια σου το τεράστιο σου μαστίγιο
Μαρτυρά το ηδονικό σου πάθος.
Και με περιμένεις!
Έμενα τον ανάξιο καθημερινό στρατιώτη.
Σε βρήκα!
Κάθομαι μπροστά σου.
Μόνος,
Κουρασμένος,
Εξαντλημένος.
Ήρθα εδώ γιατί με κάλεσες εσύ,
Μέσα από το πλήθος.
Με διάλεξες να εκπληρώσεις
Ευχές,
πάθη,
ανεκπλήρωτα ταξίδια φωτεινά!
Με κίνηση του κορμιού σου,
Κουνάς τα ξανθιά σου μαλλιά.
Ανοίγεις τα τεράστια άσπρα σου φτερά.
Αιώρησε άγγελε του δασούς.
Μου δίνεις το χέρι σου.
Χαμογελάς
Και το φως σου,
πλημυρίζει την ψυχή…
Trip73p
1 7 / 0 2 / 2 0 1 2
(Σε βρήκα!
Τώρα μπορώ να σε ακουμπώ
Να αγγίζω τα χεριά σου
από τους ώμους μέχρι τα δάκτυλα σου.
Τώρα ,εδώ, μπορώ να ελευθερωθώ
Μπορώ να μεταμορφωθώ.
Να ετοιμαστώ να ανοίξω τα δικά μου φτερά
Κι ας είναι τσακισμένα
Να πετάξω μαζί σου
Στο μαγικό σου βασίλειο…)
Trip73p
1 7 / 0 2 / 2 0 1 2
Η κατάρα
http://trip73p.blogspot.com/2011/09/blog-post_7965.html
