Βροχή
μέσα στο μυαλό,
κύλισε στους
διάδρομους του
με ορμή,
κώλυσε στα μάτια,
έσβησε απότομα
τις ασπρόμαυρες εικόνες.
Έριξε
φως,
χρώμα,
μυρωδιές απόλαυσης.
Πήγα εκεί,
αόρατο βήμα,
πόρτα που κουβαλάω
δίπλα μου,
εκεί,
ότι συμβεί,
δεν αλλάζει τίποτα.
Ουτοπικό μου παραμύθι.
αιώνες ανάσας
το έχουν καλά στημένο
με
τους ήρωες μου
οι καλύτεροι ηθοποιοί
να
μου κρατάνε
σφικτά το χέρι
στον πραγματικό σας κόσμο.
Trip73p
29/03/2012
