Σαν κάποιο κακό χέρι,
μου καταστρέφει,
όλα αυτά τα θαυμαστά,
που έκανα στην πορεία μου,
μου δίνει ένα κουτί
και
μου λέει μόνο μια λέξη.
Βγάζοντας εικόνες
από το κεφάλι,
γράφοντας τα όνειρα σε χιλιάδες
ηλεκτρονικά στοιχειά,
γδύνοντας τον εαυτό μου
σε ανθρώπους,
με φωτισμένα από την ψύχη τους μάτια,
μένει μόνο μια λέξη...
Κάνοντας τα μπουκάλια
γέφυρες,
να περπατώ μέσα από την ανάσα μου
στο όνειρο,
με φλόγα να με καεί,
με λύσσα σκύλου
από το άγγιγμα του ονείρου,
μια
στιγμή...
ένα άκουσμα
ένα μήνυμα στο κινητό...
μια λέξη...
ικανή να φέρει το δάκρυ...
Έχοντας δει τόσους
ήλιους να ανατελουν,
τόσες νυχτιές
να χάνονται μέσα την μέρα,
τώρα πια,
μένει εκείνη η λέξη,
εκείνη η γαμημένη λέξη,
να καταριέται
να βρίζει
να λυσσάει...
Απέναντι της
το άπιαστο άγγιγμα του
ονείρου...
Αναμονή...
Trip73p
02/05/2012
