Ο δρόμος,
είναι η αφύλακτη διάβαση.
Κάθε λογιών
γυρολόγοι,
τσιγγάνες,
μαγισες,
μπαίνουν μέσα
με
τα τσαλίμια τους,
τα κόλπα τους,
να κερδίσουν
τα χαμένα τους.
Αυτός ο δρόμος,
η πορεία του καθένα μας,
πάντα παρακάτω διασταυρώνεται
με άλλον.
Έτσι,
ένα μεγάλο γαϊτανάκι,
ξεφορτώνει
όλα τα πάθη,
τα μίση,
την αγάπη που δεν ήρθε,
στον άλλον.
Σαν μεγάλος σκουπιδότοπος.
μέχρι που ο δρόμος
φτάνει στο αδιέξοδο του.
Οπότε...
κοιτάω μπροστά...
και βλέπω πίσω.
Σε αυτά που οι άλλοι δεν γυάλισαν καλά
και
τα άφησαν σε μένα.
Σε αυτά που η μοίρα
επίτηδες
τα έφερε στον δρόμο μου.
μικρά,
μοναδικά
παντοτινά
διαμαντάκια
αγκαλιάζοντας με
θα με πάνε στο τέλος.
Trip73p
03/05.2012