Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Ειναι αργα...



Είναι αργά,
Τα φώτα στην σκηνή
έσβησαν,
μόνος θεατής,
κεφάλι ακουμπισμένο
στα γόνατα
σε μια θέση.

Ήταν λιγοστό
για να ήταν έστω όνειρο”
μονολογεί...

Σηκώνεται αργά,
δεν ήταν ούτε καν μια συναυλία”
συνεχίζει...

Δίπλα του σκουπίζουν,
μαζεύουν το χώρο.
Στο πρόσωπο του
μικρά ποταμάκια.

Είναι αργά,
έξω στον δρόμο
σε μια πόλη χαμένη στη γη.
Ακολουθώ το θεατή.
Καταρρέει
στο παγκάκι.
Του προσφέρω τσιγάρο.
''ήθελα μόνο να γελά
ήθελα μόνο όνειρα άχρωμα,
μικρά
να πάρουν χρώμα''

Προσφέρω το κρασί από το μπουκάλι.
Με κοιτά στα μάτια,
βλέμμα σκοτεινό,
σαν τα δάκρυα του
να πέφτουν σε πηγάδια μαύρα.

''όταν ανακαλύπτεις μια κρυμένη
καρδιά,
ερωτεύεσαι
χωρίς να ρωτήσεις...
δες εδώ...''

Είναι αργά σε τούτη την πόλη,
ο χώρος μεταβάλλεται.
Τα δεντρά στο πάρκο αλλάζουν σχήμα,
το παγκάκι χάθηκε μέσα στο ξύλινο πάτωμα.
Ο θεατής έμεινε μόνος,
μισοξαπλωμένος στον καναπέ,
με πεταμένα αποτσίγαρα μπροστά του.
Ένα σπασμένο ποτήρι
και λίγο αίμα στα χεριά του.
Τελευταία ματιά πριν τα φώτα σβήσουν...
με είδα στον καθρέπτη...

trip73p
5/5/2012




Σε τούτη την ακτή

Βαρέθηκα και σήμερα σε τούτη την ακτή Μήνες με κρατάει εδώ, να βλέπω τα σύννεφα να περνάν στον ουρανό, τα κύματα,   ήρεμα, ...

Δημοφιλείς Αναρτήσεις