Σαν ...ένα αγγιγμα από νεράιδα.

Μια μέρα
Ένα στόμα θα ψιθυρίσει μαγικές λέξεις
Μέσα στο αυτί σου,
θα ελευθερώσει την ψυχή σου
Και θα σε πάρει από το χέρι,
Για βόλτα ατελείωτη,
Στο μουσείο των φαντασιώσεων.
Θα είναι αυτό,
που κάπου εκεί θα σε κοιτάζει,
Όταν κάνεις οτιδήποτε,
με μάτια λουσμένα στο φως,
Μαγεμένο από τον μυστικισμό της γοητείας σου…
Θα σε τυλίγει με τις ανάσες  μαύρου σεντονιού,
Πάνω σε σιδερένιο κρεβάτι
Και μέσα από λιτανείες
θα ξεπροβάλεις.
Το καλύτερο του έργο, σε μαρμάρινο γλυπτό.

Έτσι, ήρεμα,
Πάνω στην μικρή σου ησυχία
Μια μορφή θα γίνει η φασαρία σου .
Μικρά ξυλάκια θα κάνει τα πολυπόθητα όνειρα σου ,
φτιάχνοντας πύργο τρανό.
Θα κάτσει την μοναξιά σου τιμωρία
Και με μικρά διαλείμματα
Θα σου ελέγχει τα μικρά σου κύτταρα,
Αυτοϊκανοποίοντας τον ναρκισσισμό σου.