Προσωπικά

Η βροχή

πέφτει σιωπηλή

εδώ στο Μετς.

Είναι μία παρέα

που φέρνει νοσταλγία

καθώς

μου γλύφει τα ρούχα

και περνάει στο κορμί μου.

Μια πόλη που κάνει ότι κοιμάται,

φοβισμένη

από λίγη βροχή,

με την Αρδηττού

πιο κάτω,

να σφυρίζει ανέμελη

και αδιάφορη την ζωή της Αθήνας.

Και η βροχή πέφτει σιωπηλή,

ώρες τώρα,

σαν ο χειμώνας να κάνει

ακόμα παρέα

στην επιμονή μου

στο όνειρο που άγγιξα

και θέλω ακόμα.

Δεύτερη φορά κατηφορίζω

την Αναπαύσεως

τρίτη...

Κάποια πράγματα

δεν έχουν σημασία

αλλά όλα μαζί

μου δίνουν σήμερα κάποιο νόημα

όπως εχθές

με τα τσιγάρα και το λίγο κρασί

κατ εμέ

στο μπαλκόνι.

Μούσκεμα από την βροχή

περπατώ,

χαμογελώ,

δακρύζω

και γελάω.

Ένας τζόκερ

πεταμένος

σε γωνιά της Αθήνας.

Μοναξιά,

ατελείωτη μοναξιά

με παρέα την βροχή

και μια ιδέα...

trip73p

18/05/2012

Εδω.

Σε αυτή την παραλία,

κοιτώ την άμμο.

Επέκταση της,

μία τρεμουλιασμένη θάλασσα

με μικρά νησάκια

να αγωνίζονται επ άπειρον

με τα κύματα.

Ρίχνω κλεφτιές ματιές

στα αεροπλάνα.

Ο ήχος τους,

η θάλασσα,

μουσική στο ήσυχο τοπίο.

Εδώ στην παραλία,

κατάλαβα

ότι δεν μπορώ

να ξεφύγω από μένα,

και γελάω πονηρά,

για όσα έχω σκεφτεί

να κάνω

και τα έκανα.

Κάποιος κολυμπά,

τα αεροπλάνα χαμηλώνουν αργά,

τα νησιά ακόμα παλεύουν...

Όλα είναι μπροστά μου

και μία αόρατη δύναμη,

τόσο κοντά μου,

να μου κρατά το χέρι.

Εδώ στην παραλία,

παραδέχομαι

πια τις αλήθειες μου,

Τις ζωγράφισα στην άμμο

με το πιο γλυκό χαμόγελο μαζί.

Trip73p

14/05/2012

for D.

Μην φτύνεις

τα χιλιάδες μηνύματα

στους τοίχους,

να τα κοιτάς,

για να μάθεις να ζεις!

Ξεκινά!

τα όνειρα σου χάραξε

και εσύ,

εδώ στον τοίχο.

Μέσα σε αυτά,

χωρά και το δικό σου!

Και αν περαστικός το δει,

ίσως γίνει και δικό του,

ίσως και κάπου άλλου

πέρα στον πλανήτη,

κάποιοι την σπίθα

στην ματιά σου,

την κάνουν ιστορία.

και όλα αυτά

θα είναι,

ίσως,

ένα σου μόνο όνειρο!!!!

trip73p

09/05/12

Ειναι αργα...

Είναι αργά,

Τα φώτα στην σκηνή

έσβησαν,

μόνος θεατής,

κεφάλι ακουμπισμένο

στα γόνατα

σε μια θέση.

“Ήταν λιγοστό

για να ήταν έστω όνειρο”

μονολογεί...

Σηκώνεται αργά,

“δεν ήταν ούτε καν μια συναυλία”

συνεχίζει...

Δίπλα του σκουπίζουν,

μαζεύουν το χώρο.

Στο πρόσωπο του

μικρά ποταμάκια.

Είναι αργά,

έξω στον δρόμο

σε μια πόλη χαμένη στη γη.

Ακολουθώ το θεατή.

Καταρρέει

στο παγκάκι.

Του προσφέρω τσιγάρο.

''ήθελα μόνο να γελά

ήθελα μόνο όνειρα άχρωμα,

μικρά

να πάρουν χρώμα''

Προσφέρω το κρασί από το μπουκάλι.

Με κοιτά στα μάτια,

βλέμμα σκοτεινό,

σαν τα δάκρυα του

να πέφτουν σε πηγάδια μαύρα.

''όταν ανακαλύπτεις μια κρυμένη

καρδιά,

ερωτεύεσαι

χωρίς να ρωτήσεις...

δες εδώ...''

Είναι αργά σε τούτη την πόλη,

ο χώρος μεταβάλλεται.

Τα δεντρά στο πάρκο αλλάζουν σχήμα,

το παγκάκι χάθηκε μέσα στο ξύλινο πάτωμα.

Ο θεατής έμεινε μόνος,

μισοξαπλωμένος στον καναπέ,

με πεταμένα αποτσίγαρα μπροστά του.

Ένα σπασμένο ποτήρι

και λίγο αίμα στα χεριά του.

Τελευταία ματιά πριν τα φώτα σβήσουν...

με είδα στον καθρέπτη...

trip73p

5/5/2012

Εκει μεσα...

Μέσα στο σκοτάδι,

ψάχνω την παλιά σου σκιά.

Εκείνη,

που ένα χαμόγελο

έφτιαχνε τις βάσεις να πατάω γερά.

Μέσα στο σκοτάδι,

ψηλαφίζοντας,

βρήκα όμορφες λέξεις.

Αξέχαστες εικόνες,

χαραγμένες μια μια

στο ξύλινο πάτωμα.

Μέσα στο σκοτάδι,

έλαμψαν 2 μάτια,

φώτισαν τους άδειους τοίχους.

Μέσα στο σκοτάδι,

τώρα υπάρχει η μνήμη σου.

Στήθηκε ένας μικρός εκθεσιακός χώρος,

κλειστός για όλους...

Έβαλα όλα όσα βρήκα ψηλαφίζοντας,

επάνω σε βάθρα

με λιγοστό φως.

και βγήκα έξω

να ψάχνω τα χαμένα σου μάτια.

trip73p

4/05/2012

Δρομοι & συμπερασματα

Ο δρόμος,

είναι η αφύλακτη διάβαση.

Κάθε λογιών

γυρολόγοι,

τσιγγάνες,

μαγισες,

μπαίνουν μέσα

με τα τσαλίμια τους,

τα κόλπα τους,

να κερδίσουν

τα χαμένα τους.

Αυτός ο δρόμος,

η πορεία του καθένα μας,

πάντα παρακάτω διασταυρώνεται

με άλλον.

Έτσι,

ένα μεγάλο γαϊτανάκι,

ξεφορτώνει

όλα τα πάθη,

τα μίση,

την αγάπη που δεν ήρθε,

στον άλλον.

Σαν μεγάλος σκουπιδότοπος.

μέχρι που ο δρόμος

φτάνει στο αδιέξοδο του.

Οπότε...

κοιτάω μπροστά...

και βλέπω πίσω.

Σε αυτά που οι άλλοι δεν γυάλισαν καλά

και τα άφησαν σε μένα.

Σε αυτά που η μοίρα

επίτηδες

τα έφερε στον δρόμο μου.

μικρά,

μοναδικά

παντοτινά

διαμαντάκια

αγκαλιάζοντας με 

θα με πάνε στο τέλος.

Trip73p

03/05.2012

Υπαρχουν λεξεις.

Σαν κάποιο κακό χέρι,

μου καταστρέφει,

όλα αυτά τα θαυμαστά,

που έκανα στην πορεία μου,

μου δίνει ένα κουτί

και μου λέει μόνο μια λέξη.

Βγάζοντας εικόνες

από το κεφάλι,

γράφοντας τα όνειρα σε χιλιάδες

ηλεκτρονικά στοιχειά,

γδύνοντας τον εαυτό μου

σε ανθρώπους,

με φωτισμένα από την ψύχη τους μάτια,

μένει μόνο μια λέξη...

Κάνοντας τα μπουκάλια

γέφυρες,

να περπατώ μέσα από την ανάσα μου

στο όνειρο,

με φλόγα να με καεί,

με λύσσα σκύλου

από το άγγιγμα του ονείρου,

μια στιγμή...

ένα άκουσμα

ένα μήνυμα στο κινητό...

μια λέξη...

ικανή να φέρει το δάκρυ...

Έχοντας δει τόσους

ήλιους να ανατελουν,

τόσες νυχτιές

να χάνονται μέσα την μέρα,

τώρα πια,

μένει εκείνη η λέξη,

εκείνη η γαμημένη λέξη,

να καταριέται

να βρίζει

να λυσσάει...

Απέναντι της

το άπιαστο άγγιγμα του

ονείρου...

Αναμονή...

Trip73p

02/05/2012