Ατιτλο2

Η μέρα αρχίζει όταν όλοι κοιμούνται.

Αυτός ο πονοκέφαλος,

Φρικάρει τις σκέψεις μου.

Μεταλλάσσομαι,

Σε κάτι κακό.

Το μάτι γυαλίζει

έχω μια μανία να ξεσκίσω τις σάρκες μου.

Νιώθω αγρίμι.

Λυσσασμένο,

Να κοιτά τον κόσμο που διασκεδάζει.

Σιωπηλός,

Από κάποιο ψηλό σημείο

 να χαμογελάω με κακιά.

Το μάτι γυαλίζει, πάλι

Από την ηδονή που ένιωσα στο στόμα.

Όταν όλοι ξυπνάτε

Έρχεται η ώρα του ύπνου μου.

Ματωμένο δωμάτιο

Σκισμένα ρούχα.

Το κακό πάλι συνέβη,

Δεν μπορώ να το ελέγξω και αυτό με ευχαριστεί…

Trip73p

10.10.2011

Σκέψεις...

Η θλίψει αλλάζει κάθε στιγμή με την χαρά

Εκείνο το δέντρο που στοιχειώνει στον βορά

Είναι οι αλλαγές στο φύλλωμα που τώρα ανοίγει

Για να πέσει το χειμώνα

Είναι που κοιτά από ψηλά και παρατηρεί

Παρανοεί την ιδία την πορεία που χάραξε…

Trip73p

08.10.2011

Πιωμένος

Καθώς το μπουκάλι ρίχνει,

το ποτό στο ποτήρι,

το τραπέζι αλλάζει εικόνα,

παίζει με το φώς...

Και άλλο ποτήρι κατεβαίνει άδειο,

τώρα παίζει και η καρέκλα,

όλα μέσα στο σχέδιο

που πιστά ακολουθώ...

όποτε μπορώ!!!

όποτε θέλω!!!

Τώρα είναι αργά

για τα πισωγυρίσματα

μέσα στο μυαλό.

θέλω να πάω σπίτι

μα ο δρόμος

έγινε μεγάλος.

όποτε θέλω!!!

όποτε μπορώ!!!

και αυτή η ζάλη

της χαράς

και της ανοησίας

συνεχίζει να στοιχειώνει την ζωή μου...

...όποτε θέλω!!!

...όποτε μπορώ!!!

300506                                                                                                                                                                                        Trip73p

08.10.2011

Κλεμένες Ιδέες

Καταγγέλλω ένα τηλέφωνο.

Πάνω στο τραπέζι, 

η λάμπα

Δίπλα ο καφές,

Στο δωμάτιο καπνός…

Μες στην καρδιά μου και γύρω από το μυαλό μου,

Κλεμμένα μυνήματα,

Προδίδουν εμένα.

Χρυσός σταυρός ανατέλλει στην δύση.

Αμμοάνθρωπος με ρολόι.

Με μαύρο μελάνι, 

ερείπια από στάχτη τσιγάρου.

Σε αντίθετο μονόδρομο η αναμονή κρατά το χέρι μου.

Εφιάλτης που παίζεται καθημερινά.

Η κόλαση,

Ένα όργιο φαντασίας με τον υπόκοσμο…

Ένας ψίθυρος.

Καλώς ήρθες στον θάνατό σου!

Τεντωμένα νεύρα.

Γράψαμε πολλούς, 

φτύσαμε πολλούς, 

αγαπήσαμε λίγους.

Το τρίγωνο αιώρητε  και πάλι στον αέρα

Τα συνθήματα στους τοίχους… εξαϋλώνονται

Συνθλίβουν το μυαλό μου.

Ποτέ δεν ήμουν εγώ, 

ποτέ δεν γνώρισα τον εαυτό μου.

Ξέρω όμως τι ζητώ από την ζωή.

Η ιδέα που στριφογυρίζει στο μυαλό…

Τελικά είμαι εγώ!

Ανθρωπιά με καρφιά τρυπά την φαντασία.

Πίσω μου δεν άφησα τίποτα.

Ούτε καν ερείπια.

Αυτό που ήθελαν να γίνω δεν έγινα.

Και η γη έγινε ο θρόνος μου.

Όπου αφήνω την ψυχή μου.

Η Αλίκη δεν πήγε ποτέ στην χώρα των θαυμάτων.

Το ξέθαψα,απο τα παλία μου.

 Trip73p

07.10.2011

Flashing orange light

Στον κόσμο μου,

ήρθες σαν φανάρι,

που αναβοσβήνει.

Κάπου ξεχασμένο σε τυχαία διασταύρωση.

Με θυμάμαι,

 περνώ ζαλισμένος

από τα πολλά τίποτα που κάνω,

μέσα στην μέρα.

Ήμουν μόνος.

Σκοτεινά.

Με το φανάρι να αναβοσβήνει και αυτό όποτε θέλει,

Σαν να ζει σε δικό του κόσμο.

Αλλά αυτό ήταν η πύλη.

 στιγμή μιας γνωριμίας,

ένωση των παραλλήλων ζωών μας

Ένα φανάρι.

Mία διασταύρωση.

Ένας  τύπος ξεχασμένος και από τον εαυτό του…

Trip73p

01.10.2011