Σαν μικρό θαύμα.

Σαν μικρό θαύμα,

Μέσα στον τοίχο,

απροσδιόριστο λουλούδι.

Παλεύει,

να ανθίσει

 μέσα στον χειμώνα που έρχεται.

Μέρες  μένω θεατής

στην άνιση πάλη.

Έτσι απλά.

Μονάχο.

Μεγάλωσε.

Ρίζωσε μέσα στον τοίχο

και μοίρασε

το χρώμα του,

Χαρά στους γρήγορους περαστικούς.

Μικρό ευχαριστώ το χαμόγελο τους.

Φύση,

Που ακόμα κάνει μικρές επαναστάσεις…

Ξημέρωμα

Σαν τώρα δα.

Δυο σκιές

Με κομμάτια την καρδία,

σκορπισμένα

στους δρόμους

Που το μυαλό ακλουθεί,

Τρικλίζοντας,

 Γελάνε,

Παρακαλάνε...

Παραπλανούν το μικρό θαύμα στον τοίχο

Τεντώνεται,

 Ξυπνάει.

Χαμογελάει,

μυρίζει τον τοίχο για άλλη μια φορά

Χαρούμενο από ανθρώπινες φωνές.

Στον κόσμο των σκιών δεν έχει μέρα.

Ούτε νύχτα.

Κάποιο χαμένο δειλινό,

Ζει,

Σε κάτι μάτια.

Μόνο και αυτό

να προσπαθεί σαν ανάσα επιβίωσης.

Στα κάποια μονοπάτια

Που νομίζει φωτεινά.

Εκεί χάνει το φως.

Αστράφτει κάτι σαν μαχαίρι.

Κάτι σαν γυαλί.

Οτιδήποτε

μπορεί να προκαλέσει…

Παίρνει στεγνά

Μια απάντηση.

Όλα είναι μια λάμψη

Ένα ατελείωτο ταξίδι σε κάποιο μακρινό φως,

που κάποτε τελειώνει.

Όπως και εκείνο το μικρό θαύμα,

Μαράθηκε

τις επόμενες στιγμές,

Από την δυνατή λάμψη

μια ψυχής

που άφησε το σώμα.

Trip73p

04/10/2012